ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΠΑΘΟΣ

Η ώρα τρεις το ξημέρωμα Μετά από ''συζήτηση επιπέδου'' και βαρύγδουπες δηλώσεις.
Μυαλό και διάθεση προ πολλού χαμένα.

-Να έρθω για μια μπύρα; Δε θέλω να είμαι μόνος.
-Έλα.

Δυο μόνοι άνθρωποι, παρέα. Τζούρες και κουβέντες απλές και δύσκολες.

-Αν μπορούσες να αποβάλεις οποιοδήποτε συναίσθημα. τι δε θα ήθελες να νιώσεις ποτέ ξανά;
- Ποτέ ξανά.... Την αδράνεια. Αυτό το απόλυτο τίποτα, που ξεχνάς πως είναι να αντιλαμβάνεσαι οτιδήποτε έντονο. Που ξυπνάς, σέρνεσαι στη μέρα σου και μετά πέφτεις πάλι για ύπνο έχοντας κουβαλήσει μαζί σου μια κενή καθημερινότητα.

Σκάλωσα.

Περίμενα να ακούσω βαριές λέξεις, συναισθήματα που σε καταπίνουν ολόκληρο και χάνεσαι στη δίνη τους.
Περίμενα να ακούσω για πόνο και μιζέρια, από αυτόν που εύχεσαι να σε βρει μια σφαίρα στο κεφάλι να τελειώνεις.
Περίμενα να ακούσω για έρωτες μονόπλευρους, για μοναξιά και ζήλια μιας ζωής που δε γουστάρεις, μα αφήνεσαι να ζήσεις.

Το απόλυτο τίποτα λοιπόν. Αυτό που τόσο συχνά επιδιώκουμε να σφιχταγκαλιάσουμε μέσα από θωλά νερά και περίεργα τσιγάρα Μέσα από θορύβους και συναναστροφές που δε σε αφήνουν να σκεφτείς και απλά περπατάς ασυναίσθητα σε μια διαδρομή άλλης μιας αδιάφορης μέρας.

Αν το σκεφτείς, η ηρεμία είναι υπερεκτιμημένη λέξη.
Θέλουμε και ψάχνουμε πράγματα απλά, έννοιες καθαρές και πρωτόγονες, να έχουμε να πορευόμαστε με σιγουριά.

Κάποιον να μας αγαπάει, κάποιον να μας προσέχει, ένα φίλο που θα περάσει τα τείχη που θα υψώσουμε για να είμαστε ''σίγουροι'' και βέβαιοι πως δε θα φύγει νύχτα, μια δουλίτσα και μια ζωούλα στρωτή και καθαρή.

Σιγουριά, τάξη κι ασφάλεια, ετών 20. Κι αν δεν κάτσει το λαχείο, επόμενη στάση η μοναξιά.

Μα αν δε νιώσεις την ένταση να σου τρυπάει τα κόκαλα, αν δεν ξεφύγεις από κάθε μέτρο και μετριότητα, αν δεν ξεπεράσεις τα όρια σου, αν δεν πληγωθείς και δεν επενδύσεις ξανά και ξανά σε στιγμές και ανθρώπους, αν δεν κοπεί η ανάσα σου από θυμό, έρωτα και έξαψη, πως θα μάθεις στην καρδιά σου να χτυπάει;

Να χτυπάει δυνατά και περίεργα, να φτιάξει μια μουσική δική σου, μελωδία δίχως στίχους.
Κι εκεί πάνω, να πας και να χαράξεις αναμνήσεις, φτιάχνοντας έτσι το τραγούδι σου.

Μόνο, κοίταξε να το φτιάξεις όμορφο.
Θα σε ακολουθεί για μια ζωή.