μια ιστορια θα σας πω

Μια φορά κι έναν καιρό που λες ήταν ένα κοριτσάκι. Ρομαντικό και αθώο , όμορφο δεν το έλεγες, γλυκό λόγω παιδικότητας που ζούσε μες το ροζ και την ζάχαρη. Έπλαθε σενάρια με τα παιχνίδια της και πίστευε σε έναν κόσμο ιδανικό όπου ο βάτραχος γίνονταν πρίγκιπας, σε μια ζωή ευτυχισμένη  με την πριγκίπισσα στο κάστρο τους.

Μεγάλωνε έτσι λοιπόν το κοριτσάκι, με μια μαμά που την φύλαγε καλά μες τα παραμύθια  μην τυχόν και δει την ασχήμια του κόσμου και τρομάξει. Σχολείο ιδιωτικό, ζωή  προγραμματισμένη με αγγλικά και ενόργανη ύπνο στις 9 και τηλεόραση μια ώρα. Πέρασε έτσι το δημοτικό χωρίς να πολυκαταλαβαίνει πόσο μόνη ήταν, άλλωστε τί ήξερε από αυτά... μικρή ήταν όπως της έλεγαν πάντα οι ''μεγάλοι''.

Ήρθε κάπως έτσι το γυμνάσιο και μαζί με αυτό η εφηβεία. Πάνε τα παραμύθια και οι πριγγίπισες. Τώρα έπρεπε να ακούει ροκ, να φοράει μαύρα και να μεθάει με μπριζερς καρπούζι. Που και που στα κλεφτά έπαιζε ένας χατζηγιάννης αλλά ποτέ δεν παραδέχτηκε αυτό της το ατόπημα. ΄Αλλαξε και σχολείο και γειτονιά. Ζούσε πια στο εξωτικό Πλαγιάρι που τόσο μίσησε και ποτέ μα ποτέ δεν μπόρεσε να αποδεχτεί. Μεγαλύτερος εχθρός της η μάνα της και όλος ο κόσμος που δεν την καταλάβαινε χωρίς να κάνει καμιά προσπάθεια να εξηγήσει. Αισθήσεις στο κόκκινο και αμφισβήτηση των πάντων.

Και κάπου εκεί ήρθε και ο έρωτας. Δειλός και κούφιος μα αγνός και τόσο μα τόσο όμορφος.  Ίσως και να πίστευε ακόμη στα παραμύθια με ανόητα σ'αγαπώ και υποσχέσεις στα 14. Αυτές που λες θα κρατήσουν για πάντα μα χάνονται μόλις ξημερώσει.

Περάσαν τα χρόνια φιλίες και έρωτες πήγαν ήρθαν και χάθηκαν με το κοριτσάκι μας να γίνεται γυναίκα. Μικρή όμως όπως ήταν και ασμίλευτη της πέσανε βαριά τόσα συναισθήματα. .Έγινε τότε απόλυτη που λες και έφτιαξε κανόνες, θεωρίες που έχτιζαν τούβλο τούβλο τα τείχη που την προστάτευαν απ'το πολύ του κόσμου. Δεν άντεχαν οι άνθρωποι κοντά της, έφευγαν ένας ένας και εκείνη απλά στεκότανε και τους περιφρονούσε. Δεν καταλαβαίνετε εσείς. Κάπως έτσι έδιωξε κι εκείνον. Που τόσα πολλά της έδωσε μα δεν μπόρεσε ποτέ να τα δεχτεί αυτούσια.

Ενήλικη πια , στο πανεπιστήμιο με δικό της σπίτι και δίψα για ζωή έφτασε στα 20.
Γκρεμίστηκαν  και τα τείχη , κόπασε και η  ανάγκη για συναίσθημα. Η υπομονή έγινε απάθεια και οι καυγάδες σιωπές. Τώρα ότι την έπνιγε γινότανε αλκοόλ και τραγούδια ,κανα τσιγάρο που και πού ίσως και κάθε μέρα. Ήρθαν και αυτοί, αυτοί μωρέ τους ξέρετε , που σου αλλάζουν την ζωή και δεν θυμάσαι πως ζούσες πριν τους γνωρίσεις. Δεν ήταν πολλοί μα είχαν αυτό το πολύ που δεν το άντεχε εύκολα το κοριτσάκι μας. Τα αισθήματα σπάνια, μα τόσο πολύ πιο έντονα, της τρυπούσαν μια το μυαλό μια την την καρδιά κι εκείνη έμενε να παλεύει με τον εαυτό της.

Κάπου ζει αυτό το κοριτσάκι που λέτε μέχρι και σήμερα, κι αν περιμένατε να ακούσετε το ζήσαν αυτοί καλά ,λάθος παραμύθι διαβάζετε. Ζει όμως. Αισθάνεται , ονειρεύεται κάνει λάθη πληγώνει και πληγώνεται αναρωτιέται και καμιά φορά βλέπει κανένα παραμύθι. Αν την δείτε ποτέ , πείτε της ότι αυτό αρκεί. Γιατί συχνά το ξεχνάει και περιμένει ρομαντικά το και αυτοί καλύτερα όπως τότε που την φιλούσε η μαμά της για καληνύχτα.


  

ΟΣΑ ΔΕΝ ΖΗΣΑΜΕ ΑΥΤΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ

...Υστερα γιναμε ξαφνικα δυο

φιληθηκαμε

κι αρχισε να σκοτωνει ο ενας τον αλλο..

Αηδιες. ο χρονος εγινε για να κυλαει

οι ερωτες για να τελειωνουν

η ζωη για να πηγαινει στο τερμα

κι εγω για να διασχιζω το απειρο

με το μεγαλο δρασκελισμο ενος μαθηματικου υπολογισμου,

μοναχα οποιος τα διψαει ολα

μπορει να με προφτασει...

οτι ζησαμε

χανεται,

γκρεμιζεται μεσα στον σαπιο οισοφαγο του χρονου

κ μονο καμια φορα τις νυχτες,

θλιβερο γερασμενο μυρηκαστικο τα αναμασαει η ξεδοντιασμενη μνημη,

ΟΣΑ ΔΕΝ ΖΗΣΑΜΕ ΑΥΤΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ. T.Λ.

Σήμερα η μέρα μου ήταν άκρως παραγωγική αφού σαν το ζόμπι πήγα να κοπώ πανηγυρικά για άλλη μια φορά στα γαμημένα τα μαθ 2 και εν συνεχεία να λιώσω άπειρα παρέα με άλλους δυο κατεστραμένους. 

Και κάπου εκεί ανάμεσα στα ατελείωτα τσιγάρα και τους παρά φύση διαλόγους βγήκε ένα θαμμένο βιβλίο ποίησης.

Ωσάν γνήσια βιβλιοφάγος άρχισα να καταπίνω με μανία στίχους σκόρπιους που μοιάζαν αλήθεια πολύ παράταιροι και κάπως ρομαντικοί μέχρι που έφτασα στο παραπάνω απόσπασμα.

Όσα δεν ζήσαμε, αυτά μας ανήκουν. Τον τελευταίο καιρό θα μπορούσε άνετα να μπει λεζάντα στην ζωή μου. 

Υπαρξιακά, φόβοι ανασφάλειες , πεταμένα ξενύχτια, ανεκπλήρωτοι έρωτες, όλα πρωταγωνιστές μαζί με τους κατεστραμένους που προανέφερα.

 Πραγματικά πριν τελειώσει αιματηρά αυτή η κωλοεβδομάδα πίστευα ότι αγγίζω κορυφή με τα απωθημένα μου. ΠΟΣΟ ΛΑΘΟΣ. 

Είναι πραγματικά σχεδόν οδυνηρό να συνειδητοποιείς πόσοι πολλοί τελικά είναι αυτοί οι άνθρωποι που δεν λένε αυτό που θέλουν, που φοβούνται να νιώσουν ή να τολμήσουν, που ζουν μια ζωή που απέχει θάλασσες απο αυτό που είχαν για πλάνο.

Κόβουμε από παντού τελικά. Εκπτώσεις στα συναισθήματα, τα θέλω τους στόχους ακόμα και στα όνειρα. Ούτε αυτό δεν έχουμε τα κότσια να κάνουμε μην τυχόν και μοιάσει έστω και λίγο αλήθεια.  Σαν πρόβατα φοβισμένα χανόμαστε στο κοπάδι με αυστηρή τάξη και συνέπεια , άδειοι και πεινασμένοι για ζωή.
Κι αν είσαι φίλε μου πεινασμένος από τα 20 στα 50 θα έχεις πια πεθάνει.

Αν

Σήμερα μου ζήτησαν να σε περιγράψω.
Σκάλωσα λίγο σαν να μου ζητούσαν να περιγράψω την μυρωδιά του νερού.
Σε έφερα στο μυαλό μου, να σκαλίσω το περίγραμμά σου, να σε αποτυπώσω.
Και τότε απάντησα.

Αν ήταν τραγούδι θα ήταν σέρτικο.
Βαρύ και μπερδεμένο. Που  κλαίει με το φλάουτο και  γελάει με την κιθάρα.

Αν  ήταν χρώμα θα ήταν το μαύρο.
 Σκοτεινό και μυστήριο και απλωμένο να σε τρομάζει.

Αν ήταν ώρα θα ήταν χάραμα. Μαζί με τους αλήτες που παραπατάνε μεθυσμένοι και έναν ήλιο που ντουετάρει δειλά με το σκοτάδι σε έναν αμφίβολο ουρανό.

Αν ήταν  συνήθεια θα ήταν τσιγάρο. Που αν το αρχίσεις το ζητάς κάθε μέρα και λίγο παραπάνω.
Που σε ζαλίζει όταν το τραβάς στα σωθικά σου κι αν δεν προσέξεις καίγεσαι..

Αν ήταν λουλούδι θα ήταν μαυροδάφνη.
Που σε μεγάλη ποσότητα είναι δηλητηριώδης μα το κρασί που βγάζει δεν συγκρίνεται με κανένα.

Αν ήταν λέξη θα ήταν το αλλόκοτο. Που δεν το κατανοείς πλήρως αλλά που έχει μια δική του μοναδική ομορφιά που σε τραβάει να το κοιτάξεις λίγο ακόμα, για να δεις πιο μέσα.

Αν ήταν κίνηση θα ήταν βλέμμα. Αυτό που για μια στιγμή τα φανερώνει όλα και μετά χάνεται πάλι σε έναν κόσμο άλλο δικό του ανεξερεύνητο.

Αν ήταν εποχή θα ήταν το φθινόπωρο. Θολή και μπερδεμένη  με βροχές ξαφνικές, άγριες με που και που γλυκές λιακάδες...

Οι δικοί μου ξένοι

1. Ναι θα μπεί στο ένα γιατί είναι πάντα στις ταχείες κλήσεις μου. Γιατί έχουμε πει σ'αγαπώ 2 φορές κι αυτές αμήχανα και μεταξύ σοβαρού κι αστείου αλλά άξιζε για άλλες χίλιες. Γιατί είναι ο καλύτερος μου φίλος με όλη την σημασία της βαριάς αυτής λέξης που δεν έχουμε ιδέα τι σκατά σημαίνει. Γιατί κάθε φορά που μιλάμε σκοτωνόμαστε που εγώ έχω πάρει τον ΄΄κακό΄΄ τον δρόμο και κάνω μαλακίες αλλά μετά απο πέντε λεπτά θα με κοιτάξει με το βλέμμα της απόλυτης αποδοχής. Γιατί έχουμε 1μιση ώρα απόσταση την οποία δεν με άφησε να νιώσω ποτέ.


2. Αριστερόφατσα αναρχική με κόκκινη αφάνα και βλέμμα καθαρό. Πως να μην την αγαπάς με τα χίπικα φορεματάκια της και το υστερικό ηλίθιο γέλιο της. Πως να μην την αγαπάς όταν σου έμαθε να διεκδικείς και να συγχωρείς. Όταν μαζί της μεγάλωσες και πέρασες απο το στάδιο της εφηβικής στην ενήλικη φιλία. Υστερίες καβγάδες σκοτωμοί χάσαμε η μια την άλλη για να βρούμε τον εαυτό μας και να καταλάβουμε πως να δέχεσαι έναν άνθρωπο γι αυτό ακριβώς που είναι. Αντράκι φίλε η τύπισσα. Με τσαμπουκά και αλήθεια. .

3. Είναι αυτό που λέμε από άλλη εποχή. Ρομαντική μέχρι θανάτου  αγαθιάρα και ανέμελη σαν παιδάκι στο λούνα παρκ.  Θα δείξει  κατανόηση ακόμα κι αν θέλει να σε κοπανήσει στον τοίχο γι αυτά που ακούει. Είναι από αυτούς τους ανθρώπους που σε εκπλήσσουν όταν συνηδειτοποιείς το μεγαλείο ψυχής που διαθέτουν και που τόσο απλόχερα χωρίς να λαμβάνουν υπόψην ποσο έχουν πληγωθεί σου χαρίζουν χωρίς να περιμένουν αντάλλαγμα. Την λατρεύω για έναν λόγο. Γιατί με έκανε να βλέπω ροζ εκεί που όλοι έβλεπαν μαύρο.

4. Ιταλίδα χαζή και ευαίσθητη. Θα σε βάλει πάνω από τον εαυτό της όσες φορές το έχεις ανάγκη και θα δείξει μια ανιδιοτέλεια που απλά θα σε πανικοβάλει. Θα είναι εκεί ακόμα κι αν καταρρέει για να σου δείξει ότι νοιάζεται. Είναι αυτό που λέμε τυχερή που νιώθεις σε έναν κόσμο αναισθησίας. Η αποθέωση του χαλλλλαρά που κρύβει όμως ένα αγκάθι για όλες εκείνες τις ευκαιρίες που έδωσε σε ανθρώπους που δεν το άξιζαν αλλά της έμαθαν να στέκεται στα πόδια της. Χάος στο κεφάλι της και υπέρμετρη αληθινή αγάπη για την ζωή. Η χαζή μου Ιταλίδα.


5. Εδώ είναι που λέμε χωρίς λόγια. Με εκνευρίζει πολλές φορές και θέλω να του χώσω μια ξανάστροφη όλη δική του. Μπαστακώνεται όποτε θέλει για όση ώρα θέλει αν και τις περισσότερες φορές μαρέσει. Του την σπάνε όλα και δεν συμπαθεί ούτε τα άντερα του ενώ δεν χάνει ευκαιρία να μου δείξει πόσο γαμάτοι είναι οι αθηναίοι φίλοι του. Πανέξυπνος οξυδερκής με ένα ένστικτο που σκοτώνει. Μπορεί να τα βλέπουμε ΟΛΑ μα όλα ανάποδα αλλά έχει μια αλήθεια μέσα του που δεν βρίσκεις με τπτ στο μπουρδέλο που ζούμε. Και ειναι κι αυτό που έχει έναν τρόπο άχαρο και σχεδόν εκνευριστικό να σου δείξει ότι νοιάζεται που τυχαίνει να τον λατρεύω. Τόσο απλά.

6. Αυτός.  Που δεν υπάρχει δυνατή αντιστοιχία στην ελληνική γλώσσα σχετικά με το που ανήκει. Δεν είναι φίλος. Δεν είναι γκόμενος. Είναι απλά αυτός.  Αυτός που μου μαθαίνει πράγματα και του μαθαίνω κι εγώ, αυτός που μοιραζόμαστε μουσικές και βλέμματα που παγώνουν, αυτός που θέλω να σκοτώσω και να αγκαλιάσω με την ίδια ένταση. Αυτός που με πλήγωσε και προσπαθώ να συγχωρήσω, αυτός που δεν μπορούμε να μείνουμε ο ένας μακρυά απτον άλλον. Αυτός που αγαπάω να  μισώ.

sex and the city

Λιγο οι σεξοσυζητήσεις που τώρα τελευταία έχουν γίνει της μοδός , λίγο που ξέμεινα απο σειρές και γύρισα στην κλασικότερη όλων,  λίγο που το θυμήθηκα το άθλημα γιατί κόντευα να το ξεχάσω , ξύπνησε η Carie μέσα μου και είπα να κάνω μια αναλυσούλα σχετικά με τις αντρικές επιδόσεις που όλες ξέρουμε και αγαπαμε (?) . λοιπον συνοπτικά κατέληξα σε 5 τύπους αντρών.


πολύ γαμιάς για να πεθάνει volume 1.

Είναι από τα αγοράκια που μικρό του έφερνε η μανούλα το πιάτο στον καναπέ μην τυχόν και κουραστεί. Συνήθως είναι ωραίος και το ξέρει γι αυτό και δεν νιώθει την ανάγκη να συμμετέχει στην διαδικασία. Τα προκαταρτικά στο κεφάλι του (το πάνω) είναι ξεκάθαρα γυναικεία δουλειά και μην σου πω ότι πρέπει να λες και ευχαριστώ όταν του παίρνεις ... Ψωνάκι απο τα λίγα με
αγαπημένη  στάση  στα 4 έτσι για να νιώθει επιβήτορας. Το σεξ μαζί του θα ειναι γρήγορο απαθές και αδιάφορο και στο τελείωμα ( το δικό του μην κάνεις όνειρα) θα σου σκάσει και ένα φιλί έτσι για το φινάλε μη νιώσεις και παραμελημένη . Κακό και αχρείαστο.

πολύ γαμιάς για να πεθάνει volume 2.

Δεν ξέρει που παν τα 4. Κυριολεκτικά στραβάδι απο τα λίγα το οποίο και δεν είχες πάρει χαμπάρι γιατί αφενός φιλούσε-χούφτωνε κλπ πολύ καλά και εφετέρου τα λεγόμενα του ήταν άλλα (πιο μακρυά πεθαίνεις δλδ). Άγαρμπος αμήχανος και ατσούμπαλος θα σε αφήσει να πάρεις όσες πρωτοβουλίες θες μην φανεί η άγνοιά του. Το άγχος του φαίνεται στο ότι μέχρι να σου ξεκουμπώσει το σουτιέν σε φιλάει κανα μισάωρο και δεν λεει να σε πάει στα μέσα δωμάτια με τίποτα μπας και κρατήσει το μπαλαμούτι λίγο ακόμα και ηρεμίσει. Εντάξει εδώ φίλη έχει να κάνει με το πόσο σου αρέσει το γκομενάκι. Αν γουστάρεις κάνε υπομονή και θα του τα μάθεις εσύ ενα ένα καλή θέληση και κρεβάτι να υπάρχει. Σου εύχομαι μόνο να μην χρειαστεί να πεις την ατακαρα -μην στεναχωριέσαι όλοι το παθαίνουν-.



πολύ γαμιάς για να πεθάνει volume 3.

Σε αρπάζει. Σε φιλάει και με την ίδια ευκολία ξεκουμπώνει σουτιέν παντελόνι και έχει βγάλει και μπλούζα. Ξέρει τι κάνει και κυρίως πως το κάνει χωρίς πολύ μπλα μπλα και ιστορίες. Γενναιόδωρος άνθρωπος θα δώσει χωρίς να περιμένει αντάλλαγμα την πονεμένη αυτή ιστορία που λέγεται στοματικό και θα τον ενδιαφέρει αν έφτασες κι εσύ στα ουράνια ή ξέμεινες σε κάποιο σύννεφο στην πορεία. Πρέπει να έχουν μείνει καμιά 10αρια σε όλο τον πλανήτη. Αν έχεις έναν απο αυτούς κρύψτον.


πολύ γαμιάς για να πεθάνει volume 4.

Αυτοί πραγματικά μου την σπάνε πιο πολύ απόλους. Είναι μια όρθια απαίτηση με πουλί.  Θέλουν ανοιχτό φως και μουσική συγκεκριμένη , τον χώρο τους και το κρεβάτι τους στην στάση που τους βολεύει κλπ κλπ. Το προφυλακτικό τους τσινίζει μωρε γιατί  είναι λέει αλλιώς το χωρίς και θα το παίξουν και καλά ανήξεροι του στυλ ουψ δε το ήξερα οτι σε πειράζει και δεν έφερα όταν θα σε έχει γυμνή από κάτω του με την ανάσα κομμένη. Ύπουλη φάρα εκνευριστικοί και αδιόρθωτοι. Μείνε μακρυά.



πολύ γαμιάς για να πεθάνει volume 5.




 

Γνωστός και ως ο -έλα να το συζητήσουμε-. Θα σε τρελάνει στο μπλα μπλα για το φεγγάρι τα άστρα το φως της αυγής και μέχρι να το κάνετε θα έχεις στερέψει από λέξεις. Θα αναλύσει το χρώμα των εσωρούχων θα σε ρωτήσει 12324355495 φορές αν σαρέσει αυτό που σου κάνει ενώ ταυτόχρονα θα σου δίνει ο δηγίες για το τι να του κάνεις εσύ. Αν δεν είναι πολύ καλος μην τον κρατήσεις γιατί  κινδυνεύεις να πιστέψεις οτι το σεξ είναι φιλολογική συζήτηση.