'Ήταν η αίσθηση του καπνού
πορεύτηκε στους τοίχους, αγκάλιασε τις χαραμάδες
κι έμεινε εκεί , κλείνοντας την πόρτα πίσω μου.
Μια βαθιά ανάσα, μια γνώριμη μυρωδιά, μια παράξενη οικειότητα
τα τσιγάρα ακόμα στο τραπέζι, σημάδι παρουσίας
Ήσουν εδώ
Ναι ήσουν, μα πως να το ξεχάσω
Έκανες ένα, και μετά ξανά.
Μου έδωσες μια ρουφηξιά, αρνήθηκα όμως
φοβήθηκα λίγο μην καταλάβεις.
Μην καταλάβεις
Γνώριμη η μυρωδιά
από καπνός έγινε εικόνες και νύχτες και φιλιά, τραγούδια ίσως
Γνώριμη
Το ποτήρι σου εκεί, άθικτο σαν από πάντα
Παράξενο παρελθόν με παρόν να μπλέκονται
ακαθόριστη η αίσθηση, γοητευτική
Κοιμήθηκα εκεί, να ρουφάω μεσα τον καπνό σου.
Αύριο θα ανοίξω το παράθυρο.
Απόψε άσε με, έτσι λίγο, να παραδοθώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Και για πες...