Δευτέρα 10 Ιουνίου 2013

Οι δικοί μου ξένοι

1. Ναι θα μπεί στο ένα γιατί είναι πάντα στις ταχείες κλήσεις μου. Γιατί έχουμε πει σ'αγαπώ 2 φορές κι αυτές αμήχανα και μεταξύ σοβαρού κι αστείου αλλά άξιζε για άλλες χίλιες. Γιατί είναι ο καλύτερος μου φίλος με όλη την σημασία της βαριάς αυτής λέξης που δεν έχουμε ιδέα τι σκατά σημαίνει. Γιατί κάθε φορά που μιλάμε σκοτωνόμαστε που εγώ έχω πάρει τον ΄΄κακό΄΄ τον δρόμο και κάνω μαλακίες αλλά μετά απο πέντε λεπτά θα με κοιτάξει με το βλέμμα της απόλυτης αποδοχής. Γιατί έχουμε 1μιση ώρα απόσταση την οποία δεν με άφησε να νιώσω ποτέ.


2. Αριστερόφατσα αναρχική με κόκκινη αφάνα και βλέμμα καθαρό. Πως να μην την αγαπάς με τα χίπικα φορεματάκια της και το υστερικό ηλίθιο γέλιο της. Πως να μην την αγαπάς όταν σου έμαθε να διεκδικείς και να συγχωρείς. Όταν μαζί της μεγάλωσες και πέρασες απο το στάδιο της εφηβικής στην ενήλικη φιλία. Υστερίες καβγάδες σκοτωμοί χάσαμε η μια την άλλη για να βρούμε τον εαυτό μας και να καταλάβουμε πως να δέχεσαι έναν άνθρωπο γι αυτό ακριβώς που είναι. Αντράκι φίλε η τύπισσα. Με τσαμπουκά και αλήθεια. .

3. Είναι αυτό που λέμε από άλλη εποχή. Ρομαντική μέχρι θανάτου  αγαθιάρα και ανέμελη σαν παιδάκι στο λούνα παρκ.  Θα δείξει  κατανόηση ακόμα κι αν θέλει να σε κοπανήσει στον τοίχο γι αυτά που ακούει. Είναι από αυτούς τους ανθρώπους που σε εκπλήσσουν όταν συνηδειτοποιείς το μεγαλείο ψυχής που διαθέτουν και που τόσο απλόχερα χωρίς να λαμβάνουν υπόψην ποσο έχουν πληγωθεί σου χαρίζουν χωρίς να περιμένουν αντάλλαγμα. Την λατρεύω για έναν λόγο. Γιατί με έκανε να βλέπω ροζ εκεί που όλοι έβλεπαν μαύρο.

4. Ιταλίδα χαζή και ευαίσθητη. Θα σε βάλει πάνω από τον εαυτό της όσες φορές το έχεις ανάγκη και θα δείξει μια ανιδιοτέλεια που απλά θα σε πανικοβάλει. Θα είναι εκεί ακόμα κι αν καταρρέει για να σου δείξει ότι νοιάζεται. Είναι αυτό που λέμε τυχερή που νιώθεις σε έναν κόσμο αναισθησίας. Η αποθέωση του χαλλλλαρά που κρύβει όμως ένα αγκάθι για όλες εκείνες τις ευκαιρίες που έδωσε σε ανθρώπους που δεν το άξιζαν αλλά της έμαθαν να στέκεται στα πόδια της. Χάος στο κεφάλι της και υπέρμετρη αληθινή αγάπη για την ζωή. Η χαζή μου Ιταλίδα.


5. Εδώ είναι που λέμε χωρίς λόγια. Με εκνευρίζει πολλές φορές και θέλω να του χώσω μια ξανάστροφη όλη δική του. Μπαστακώνεται όποτε θέλει για όση ώρα θέλει αν και τις περισσότερες φορές μαρέσει. Του την σπάνε όλα και δεν συμπαθεί ούτε τα άντερα του ενώ δεν χάνει ευκαιρία να μου δείξει πόσο γαμάτοι είναι οι αθηναίοι φίλοι του. Πανέξυπνος οξυδερκής με ένα ένστικτο που σκοτώνει. Μπορεί να τα βλέπουμε ΟΛΑ μα όλα ανάποδα αλλά έχει μια αλήθεια μέσα του που δεν βρίσκεις με τπτ στο μπουρδέλο που ζούμε. Και ειναι κι αυτό που έχει έναν τρόπο άχαρο και σχεδόν εκνευριστικό να σου δείξει ότι νοιάζεται που τυχαίνει να τον λατρεύω. Τόσο απλά.

6. Αυτός.  Που δεν υπάρχει δυνατή αντιστοιχία στην ελληνική γλώσσα σχετικά με το που ανήκει. Δεν είναι φίλος. Δεν είναι γκόμενος. Είναι απλά αυτός.  Αυτός που μου μαθαίνει πράγματα και του μαθαίνω κι εγώ, αυτός που μοιραζόμαστε μουσικές και βλέμματα που παγώνουν, αυτός που θέλω να σκοτώσω και να αγκαλιάσω με την ίδια ένταση. Αυτός που με πλήγωσε και προσπαθώ να συγχωρήσω, αυτός που δεν μπορούμε να μείνουμε ο ένας μακρυά απτον άλλον. Αυτός που αγαπάω να  μισώ.


















Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Και για πες...